Dag 2 in Skopje

Na de hectische dag van gisteren kon vandaag de vakantie echt beginnen. De vorige avond zijn we gaan slapen terwijl er onder ons appartement nog een technofeest aan de gang was. We zijn beiden meteen in slaap gevallen en hebben gelukkig geen last gehad van die doordreunende beats van de onderburen. Ondanks dat was de nacht niet helemaal perfect. Ons bed bleek namelijk niet geheel recht te zijn waardoor we beiden naar het midden van het bed gleden. Nu vind ik het niet erg om dicht tegen Sanne aan te liggen maar dat bepaal ik liever zelf dan dat ik gedwongen wordt door het bed.
Toch hebben we een redelijke nacht gehad en werden rond 09:00 uur wakker.
Buiten bleek de temperatuur al aardig opgelopen. Dit zorgde ervoor dat we tijdens het ontbijt de leuningen van onze gietijzeren stoelen op het balkon niet konden aanraken. Niet te veel bewegen dus.

Na het ontbijt besloten we ergens een kopje koffie te gaan drinken en te beslissen wat we deze dag zouden gaan doen. De oploskoffie die we gisteren gekocht hadden was zo smerig dat ik echt ergens anders mijn dagelijkse dosis cafeïne moest scoren. Op het terras besloten we om naar de ruïne van kasteel "Kale" te lopen. Deze ruïne lag in het Turkse deel van de stad.

Na een, door de warmte, pittige wandeling bergop bleek dat de ruïne gesloten was. We hebben alleen net gedaan dat we dit niet gelezen hadden en zijn gewoon doorgelopen. Achteraf bleek de ruïne niet zo speciaal. Misschien dat je normaal gesproken nog ergens naar binnen kon en daar wel iets moois kon zien, maar het gedeelte waar wij waren was niet zo boeiend.

Na even gezeten te hebben en onze energie aangevuld te hebben met nectarines en water, wilden we naar het Macedonisch museum voor de moderne kunst. We wisten ongeveer waar het zat en zijn gaan lopen. Onderweg liepen we door een wijk waar elke winkel een schoenenwinkel was. Dat was erg apart en volgens mij niet erg winstgevend, maar goed.

Na een kleine wandeling door de erg knusse Turkse wijk, kwamen we aan bij het museum. Voor 50 dinar per persoon (€1,60) mochten we naar binnen.
Eenmaal binnen werd mijn beeld over moderne kunst weer bevestigd: Alles is kunst, als je er maar een verhaal omheen bedenkt.
We hebben naar een filmpje gekeken van een vrouw die op een deegroller stond die als een soort schommel in de lucht hing. Terwijl ze daar op zwaaide, smeerde een andere vrouw een dikke substantie met een heel groot mes op het been van de zwaaiende vrouw terwijl op de achtergrond een bejaarde iets te blij op een trampoline stond te springen. Noem het "onbekende sporten" en je hebt kunst.

Verder hebben we nog kunnen genieten van een ruimte waar allemaal wollen draadjes gespannen waren (lekker met mijn lengte) en iets van een fiets met daarop een soort "tesla coil" achting ding. Geen idee wat het deed of voorstelde.

Na al deze indrukken zijn we bijgekomen op een terrasje onder het genot van een echt heerlijk bananen- en kiwi ijsje. Met deze nieuw verkregen energie zijn we doorgegaan naar een ander museum, namelijk het museum voor Macedonische kunst. Dit bleek het museum te zijn waar we eigenlijk heen wilden maar zat gevestigd in een identiek gebouw als het eerdere museum. Ook de entreeprijs was identiek. Gelukkig bestond deze collectie wel uit normale kunst: schilderijen en sculpturen. Wel ben ik er achter gekomen waarom ik geen Macedonische schilders ken want het was niet heel indrukwekkend. Wel leerden we dat het gebouw een oud badhuis was uit de 14e eeuw. Dat maakte het toch een stukje interessanter.

Omdat we toch al op de culturele toer waren, besloten we er nog een museumbezoek aan te plakken, namelijk het museum van de Macedonische onrust/gevecht voor vrijheid/onenigheid. Dit bleek toch wel het mooiste museum te zijn. Binnen kregen we te horen dat het verplicht was om onder begeleiding van een gids door het museum te lopen. Anders zouden we niets van de collectie snappen. Gelukkig konden we al snel aansluiten bij een andere groep. Dit bleek een groep Nederlanders te zijn die vanuit Ohrid een dagtripje maakte naar Skopje. Jammergenoeg hadde helft van deze groep geen zin in dit museumbezoek en bleef door het verhaal van de gids heen praten. Gelukkig hielden ze hier mee op na een opmerking van (juf) Sanne en konden we rustig naar het verhaal van de gids luisteren.
Het museum nam je mee door de geschiedenis van Macedonië. Wat vooral uit dit verhaal bleek was dat er bijna altijd oorlog is geweest.
Macedoniërs tegen de Grieken, Ottomanen, Russen etc. etc.
Al deze oorlogen hebben wel voor mooie dingen gezorgd. Hierdoor hebben de Macedoniërs als eerste in de geschiedenis iemand gegijzeld voor losgeld en als eerste live op televisie iemand geliquideerd. Daar mag je dan ook best trots op zijn.
De collectie bestond uit schilderijen van deze oorlog, pistolen, zwaarden, geweren en wassen beelden van de belangrijkste personen in de geschiedenis van Macedonië. Het bleek wel dat je niet echt oud werd in die tijd. Iedereen was rond zijn veertigste levensjaar al vermoord of omgekomen tijdens de strijd.

Na al dat geweld besloten we dat het wel mooi was geweest voor vandaag. We hebben onze bier- en etensvoorraad aangevuld en zijn de stad ingegaan om wat te eten. Dit keer zijn we naar een vrij chique restaurant gegaan aan het Macedonian Square met de naam Restaurant Pelister. Het was iets duurder dan gisteren maar ook erg lekker. Na een afsluitende mojito zijn we teruggegaan naar ons appartement omdat we ook nog een verslagje moesten schrijven.

In plaats van de techno van gisteren, speelt er nu een bluesband bij onze onderburen. Ik ga me nu trouwens wel afvragen waarom het een jazzcafe is.

Morgen willen we een klooster gaan bezoeken wat boven op één van de bergen staat rond Skopje. Het plan is om hier met de auto heen te gaan. Hopelijk vinden we ons appartement wel weer terug want straatnaambordjes kennen ze hier bijna niet en het navigatiesysteem heeft ook moeite in Skopje. Dit lezen jullie morgen.

Liefs ons.