Bezoek aan het Matka meer

Vandaag stond het Matka meer en de bijbehorende kloof op het programma. We hadden hier al veel goede berichten over gelezen van andere bezoekers en daarom waren de verwachtingen hoog gespannen.
Het was van te voren een gok of we bij het goede punt uit zouden komen. Er waren drie wegen die richting het meer liepen maar alle drie kwamen ze ergens anders rond het meer uit. De reisverslagen van andere mensen konden ons ook niet helpen. Uiteindelijk hebben we er maar één gekozen waar op de satellietfoto's de meeste auto's leken te staan.

Tijdens de heenrit kwamen we er nog eens achter dat men het in Macedonië niet zo nauw neemt met de verkeersregels. Het is vechten voor je plek op de weg en ga er bij elke auto vanuit dat hij een rare maneuvre maakt. Op die manier is het rijden hier wel te doen. Ik zal niet te veel in details treden want ik wil wel dat onze ouders nog rustig kunnen slapen. Wel ben ik blij dat ik een aantal extra rijcursussen op mijn werk gehad heb :-)

Gelukkig konden we van te voren in de navigatie aangeven waar we precies heen wilde rijden. Wonder boven wonder werden we deze keer wel in één keer naar de juiste plek geloodst zonder rare omtrekkende bewegingen. Hoe meer we in de buurt kwamen, hoe meer we de kloof om zagen doemen. We zijn zo ver blijven rijden als we konden en inderdaad kwamen we uit bij een parkeerplaats zoals we gezien hadden via Google earth.

We hebben de auto geparkeerd, de spullen gepakt en zijn gaan lopen. We kwamen een bord tegen van Garmin met daarop coordinaten die je kon invullen in je gps-apparaat om je te helpen bij het hiken. Mocht ik nu net toevallig zo'n apparaatje hebben. Vergeten mee te nemen dus. Gisteren nog over gehad dat we die mee moesten nemen maar uiteindelijk dus vergeten. Hopelijk kunnen we hem nog we gebruiken in Bitola, onze volgende verblijfplaats.

Op het volgende bord stonden een aantal routes die we konden lopen. Omdat we nog niet zo getraind zijn hebben we maar voor de makkelijkste route gekozen waar je in ieder geval niet met je handen hoefden te klimmen. Op het kaartje leek het dat je langs het water naar een grot kon lopen. Dat leek ons een leuk idee. Het werd ons alleen niet duidelijk hoe lang het nu precies lopen was. Het was een beetje vaag beschreven.
Aan het begin van de wandelpaden zat een hotel-restaurant met het mooiste terras wat ik ooit heb gezien. We besloten hier eerst maar wat te drinken en dan aan de ober te vragen wat we het beste konden doen. Volgens de ober zou het ongeveer vier kilometer (of Miles) lopen was. Dit vonden we een mooie afstand en besloten die kant op te gaan.

Vanaf de eerste paar meters bleek het niet een mooi wandelpad te zijn (gelukkig) maar we zouden echt ons best moeten doen. De aankoop van de wandelschoenen zou ook een goede aankoop blijken. Uiteindelijk hebben we ongeveer tweeëneenhalf uur gelopen. Het was echt super om te doen. Alles om ons heen was echt zo mooi en we wisten niet meer waar we allemaal foto's van moesten maken. Het enige nadeel waren de vliegen. Die hebben ons uiteindelijk om laten keren. We waren allebei al een paar keer gestoken maar voor ons was ineens een wespennest. Omdat we niet zo'n zin hadden om ook nog eens door wespen gestoken te worden, zijn we omgekeerd. Tijdens de wandeling zagen we dat er diverse bootjes door het meer vaarden. Dit leek ons ook erg leuk dus toen we terug waren hebben we het boottochtje er achteraan geplakt. Tijdens de boottocht kwamen we er achter dat we nooit bij de grot uitgekomen waren omdat deze aan de andere kant van het meer zat :-)

Met de boot zijn we er dus wel gekomen. Gelukkig was het een grot met een trap en kon je overal lopen zonder te bukken. Dit was een stuk beter dan mijn laatste grotbezoek in de Ardennen waar ik een half uur had vastgezeten. De grot zelf vond ik niet zo heel bijzonder maar was leuk om toch nog gezien te hebben. De schipper van de boot liet ons ook nog een ingang van een andere grot zien die onder water zat. Deze ingang zat drie meter onder water maar door de helderheid van dat water was het gewoon te zien. Hij vertelde dat er per seconde 2000 liter water uit de grot, het meer instroomde. Ook vertelde hij dat de grot in ieder geval vijftien kilometer lang was en minstens 200 meter diep. Men was er alleen nog druk mee bezig om uit te zoeken hoe diep en ver de grot nu echt was. Ik hoef daar in ieder geval niet aan mee te helpen, dat weet ik wel.
Na het bekijken van deze onderwater-ingang bracht de schipper ons weer terug naar het hotel-restaurant waar onze trip begonnen was.
Omdat we het allemaal wel gezien hadden, besloten we terug te rijden. We hadden gezien op Google Maps dat er een zwembad in de buurt was. We wilden nog wel even zwemmen want het was vandaag boven de dertig graden. Door het hiken hadden we flink gezweet en zwemmen leek ons een goede manier om af te koelen. Op de satellietfoto's bleek dat het zwembad naast een meer zat. Toen we daar aankwamen bleek dat het om een camping ging. We wilden ons hier niet door tegen laten houden en hebben onze auto geparkeerd en zijn de camping opgelopen richting het zwembad. We zagen dat er een grote groep kinderen in het meer aan het zwemmen was. Wat we hoorden waren kikkers die blijkbaar gezellig samen met de kinderen aan het zwemmen waren. We besloten langs het meer op zoek te gaan naar het zwembad. We wisten waar het ongeveer zou zitten. Bij h te meer zagen we dat het meer vol zat met diverse waterplanten. Daarin zwemmen keek in niet zo'n goed idee. Zeker niet omdat we al de hele dag rond kraakhelder water gelopen hadden.
Het water in het zwembad was ook niet wat we ervan hadden verwacht. Er zat namelijk geen water in! We zijn dus maar teruggelopen naar de auto zonder deze dag gezwommen te hebben. Gelukkig gaan we nog naar Ohrid en kunnen we dit gemis meer dan goedmaken.

Omdat we die dag alleen ontbeten hadden, wilden we onszelf trakteren op de McDonalds. Op de heenweg waren we hier namelijk heengereden. Gisteren wilden we ook al wat halen bij de McDonalds maar die vestiging bleek gesloten.
Aangekomen bij de andere McDonald's bleek deze ook gesloten te zijn. In het hotel lazen we dat er in heel Macedonië geen McDonald's meer is vanwege een probleem met de franchisenemer en McDonald's.
Gelukkig zat er een grote supermarkt naast en besloten daar maar wat te halen en een keer zelf eten te koken.

Zo zat deze dag er alweer bijna op. Het is wel een heel geslaagde dag geworden en hebben echt genoten van een heel mooi stukje natuur. Dit belooft veel goede voor de rest van de vakantie.

Als jullie benieuwd zijn naar de foto's moeten jullie naar de foto's kijken bij ons eerste verslag met de naam "vakantiestress". Er gaat namelijk steeds iets mis met het toevoegen van de foto's. Deze komen steeds bij het eerste verslag staan.

Morgen gaan we skopje verlaten en reizen we af naar Bitola. We weten nog niet precies wat we gaan doen maar we willen in ieder geval niet in één keer naar Bitola rijden. Morgen zullen jullie lezen hoe onze dag verlopen is. Nu is het tijd om onze spullen bij elkaar te zoeken en nog even te genieten van de (voorlopig) laatste avond in skopje.

Liefs, jochem en sanne