Rondje om het meer via Albanië

Gisteren hadden we al een stukje rond het meer gereden en vandaag leek het ons leuk om rond het hele meer van Ohrid te rijden. We hadden uitgezocht dat dit ongeveer 92 kilometer zou zijn. Een mooi rondje dus.

We moesten een groot gedeelte door Albanië dus we hadden onze paspoorten mee. Na een klein half uurtje kwamen we aan bij de grens van Albanië. Het was er niet erg druk maar het duurde toch wel even voor we langs de douane waren. Voorbij de grenskosten kwamen we uit op een weg met heel mooi asfalt, beter dan in Macedonië.

We wilden eerst langs het plaatsje Lin gaan waar ook een mozaïekvloer was gevonden uit de Romeinse tijd. Het plaatsje was niet ver van de snelweg dus dit leek ons een goed idee. De dorpsbewoners leken wat minder blij met ons want iedereen keek ons met een boze blik aan. Het was niet echt een warm welkom.
Volgens onze navigatie bestond het plaatsje niet en we hadden geen idee waar de mozaïekvloer precies was. I het hotel hadden we het wel op "Google Maps" gezien dus we wisten globaal waar het was. Het dorpje bestond alleen uit een pleintje aan het begin van het dorp en verder een krappe lange weg. We zijn die maar doorgereden. Plotseling werd onze weg versperd door een oude bestelbus waar bijna honderd lange, ijzeren staven in lagen die er door drie man uitgehaald werden. Ook van deze mensen kregen we dezelfde gastvrije blik en we kregen ook niet het idee dat ze voor ons aan de kant wilden gaan. De auto in z'n achteruit dus maar. We hebben de mozaïekvloer ook maar gelaten voor wat het was.

We zijn terug naar de mooie asfaltweg gereden om onze route langs het meer te vervolgen. Dit asfalt bleek alleen van korte duur. Plotseling was de weg afgesloten en moesten we om de werkzaamheden aldaar rijden. Ze hadden hier geen tijdelijke weg aangelegd maar we moesten tussen de rotsblokken en de kuilen om de wegwerkzaamheden heen rijden. Niet alleen wij, maar ook de vrachtwagens die ons tegemoet kwamen rijden moesten zich hier een weg door banen. We hadden al gehoord dat de wegen in Albanië nog slechter waren dan in Macedonië maar door het mooie stuk asfalt waar we de eerste tien kilometer over reden hadden we toch de hoop dat het wel mee zou vallen. Na deze eerste omleiding zijn we helaas geen goed stuk asfalt meer tegengekomen (wel veel kuilen en stenen op de weg).

Onderweg kwamen we wel langs leuke hotelletjes en restaurantjes. Het probleem was alleen dat we nog geen Albanees geld hadden en we zagen ook nergens op de deur stickers van Visa of MasterCard. Ondanks dat we allebei al vanaf de grens nodig moesten plassen, zijn we maar doorgereden. Na ongeveer twee uur kwamen we aan in de stad Pogradec, een stad aan het meer van Ohrid. Omdat we nog geen geld hadden besloten we net zo lang door te rijden tot we ergens een bank zagen. Dit duurde nog best wel lang maar uiteindelijk zagen we er één. We hebben de auto in de buurt geparkeerd en zijn wat geld gaan pinnen. We hadden alleen geen idee wat het geld waard was en hebben maar het middelste bedrag gekozen wat de automaat aangaf, 3.000 Leke. Dit bleek later € 21,- te zijn.

Nu we geld hadden zijn we naar het eerste de beste terras gegaan wat er een beetje redelijk uitzag en hebben daar wat drinken besteld en natuurlijk gaan plassen wat we nog liever deden dan wat drinken. Vervolgens zijn we wat door de stad gaan lopen. De stad bestond voornamelijk uit huizen, kleine supermarktjes en kledingwinkeltjes. We hebben wat Albanees bier gekocht in één van de winkeltjes en na een half uur lopen besloten we maar om langs het strand terug te lopen.

In Macedonië zijn alle stranden kiezelstranden en hier bleek het wel voornamelijk uit zand te bestaan. Het was ook erg druk op het strand. Ze hadden het hier wel wat gezelliger gemaakt dan in Ohrid. Er stonden kermisattracties op het strand en als je van barbecuen houdt was je hier ook op het juiste adres. Overal stonden grote barbecues met veel soorten vlees erbij. Wij hebben dit alleen niet gedaan omdat we naar Albanië gingen voor de vis.

In het meer van Ohrid leeft namelijk een speciaal soort forel dat alleen in dit meer voorkomt. In Macedonië kan je deze forel alleen niet kopen omdat er niet op gevist mag worden. In Albanië mag dit dus wel. De regelgeving heeft dus weinig zin zolang Albanië wel in hetzelfde meer mag vissen. Omdat ik een grote visliefhebber ben, wilde ik dit wel per sé proberen. Dan maar naar Albanië :-)

We zijn twee uur in Progadec gebleven en hebben onze auto weer opgezocht. Op zoek naar een visrestaurant. Volgens onze navigatie waren we weer op een plek waar geen wegen waren dus we zijn het meer maar blijven volgen. Dan zouden we weer in de buurt van Macedonië komen.
Onderweg kwamen we langs een restaurant met een prachtige tuin. De eigenaar van ons hotel had ons alleen een restaurant aanbevolen vlakbij de grens dus besloten we nog even door te rijden. Na ongeveer tien minuten zagen we alleen de grensovergang en waren het restaurant wat hij had gezegd niet tegengekomen. We besloten dus terug te rijden naar dat mooie restaurant wat we hadden gezien. De tuin was omringd met een watertje en we moesten over een bruggetje lopen om in de tuin te komen. Daar werden we verwelkomd door zwanen en eenden met schattige pulletjes. De obers van het restaurant bleken alleen geen woord Engels te spreken. Dit ging dus wel een opgave worden. Zeker omdat onze hoteleigenaar had gezegd dat we niet zomaar vis moesten bestellen maar eerst moesten vragen of we het konden zien en zelf een vis uit konden kiezen. Met gebaren met handen en voeten lukte dit. Er kwam een schaal aan met vis en ik kon er één aanwijzen. De hoteleigenaar had ook gezegd dat we dan de vis moesten nemen gevuld met ui uit de oven. Ook dit lukte om te bestellen. Sanne had allerminst geluk. Zij houdt niet van vis en wilde wat anders. Ze kreeg danwel geen vis maar wel iets anders dan wat ze besteld had waar helaas champignons op zaten. Ook geen favoriet.

De vis was wel echt geweldig. Er kwam een hele ovenschaal op tafel en daarin zat de vis, ui, tomaat en citroen. Dit was allemaal terug te proeven in de vis. Helemaal super. Door de zwanen die om ons heen zwommen en de schattige pulletjes die bij ons liepen maakte dat het plaatje compleet.

Na het eten zijn we de grens over gegaan en dit ging een stuk sneller dan bij de andere grensovergang. Terug in Macedonië reden we echt over een prachtig heuvelachtige weg met mooie haarspeldbochten. Ook was het asfalt hier stukken beter. Dit was echt heerlijk rijden.

We kwamen langs een museum dat "The Bay Of Bones" heet wat we al hadden zien liggen tijdens onze boottocht. Omdat, als we hier heen zouden gaan we echt alles wel gezien hadden, besloten we hier ook nog maar even heen te gaan. Het museum was een na gebouwd dorp uit 1200 voor Christus dat op palen boven het water stond. Dit dorp was nagemaakt aan de hand van de resten die ze gevonden hadden van het echte dorp wat nu in het meer lag. Het echte dorp is dan ook dé plek voor duikers in Macedonië.

Omdat het inmiddels al 18:00 uur was maakte de laagstaande zon het erg speciaal, plus dat er bijna niemand was rond dit tijdstip. Wel was er een bruidspaar dat hier hun bruidsfoto's liet maken wat daar echt een mooie plek voor was.
Toen we terugliepen naar de auto kwamen we ook nog een schildpad tegen wat het daar nog leuker maakte.

Vervolgens hebben we het rondje om het meer afgemaakt en zijn we weer veilig bij het hotel aangekomen. Het was weer een erg leuke en smaakvolle dag.

Groetjes Sanne en Jochem