Wat zullen we vandaag maar eens doen?

Ohrid is niet een super boeiende stad. Je kan je er zeker wel vermaken, maar onze 8 nachtjes was wel weer een beetje te veel van het goede. We moesten dus ook echt zoeken naar iets om te doen.

We besloten een grotkerkje te bezoeken en dan naar de berg te rijden waar je over de twee meren uit kan kijken. Verder zouden we lekker aan het meer gaan liggen en gewoon lekker eten. Rustig dagje dus.

Onderweg naar het kerkje merkten we dat het (veel) drukker op straat en op de weg was. Helemaal vergeten, het was 2 augustus dus nationale feestdag. Iedereen was vrij. In de chaos op de weg misten we de afslag voor het kerkje, maar daar konden we op de terugweg ook wel langs rijden.

De berg was wel een stuk rijden, we kwamen langs het strandje waar we vorige keer heerlijk gelegen hadden. Het was nu helemaal vol. Er was geen plekje meer te krijgen.

Onderweg naar de berg knalden we met de auto in een gat, dit gaf een hoop kabaal, maar we konden gewoon onze weg vervolgen. Op de berg was opeens een uitkijkpunt. We stapten uit om Van het uitzicht te gaan genieten. We zagen wel tot onze schrik dat de auto niet meer compleet was. We waren onderweg een wieldop verloren en in het wiel zat een deuk. Nou ja of die er al eerder zat weten we natuurlijk niet. Maar balen is het wel.

Het uitkijkpunt was erg mooi, je keek zo naar Albanië. En ja hoor, ook daar waren er weer Nederlanders. We reden verder naar weer een uitkijkpunt waar ook nog een klein gebedplekje stond. Toen reden we verder en zagen we Prespa meer. Hier hadden we vanaf de Pelister berg ook naar gekeken.

De weg ging snel naar beneden en we besloten op zoek te gaan naar het slangeneiland. Maar de navigatie kende het niet en het stond ook nergens aangegeven. We kwamen weer bij de Albanese grens, deze keer gingen we er niet overheen, we hadden onze paspoorten niet mee. Dus we zochten een andere route. Helaas ging deze route over een zandweg met veel diepe gaten. We haakten dus al snel af en ploften dan maar neer op het strand aan het Prespameer. Hier was het een stuk rustiger dan aan Ohrid meer.

Het was een zandstrand, dus konden we gewoon lekker liggen. We hebben nog even gezwommen en daarna lekker in de zon gelegen. Ik (Sanne) had me niet goed ingesmeerd en mijn benen zijn dus ook enorm verbrand. Vooral mijn knieholtes. :-(

We gingen niet te laat terug, want dit was ook de dag vaan het Green beach festival. Hier hadden we posters van gezien in Skopje. Roger Sanchez en Ferry Corsten zouden draaien. Jochem had VIP kaartjes gehaald. Geen idee wat dat zou betekenen.

We gingen eten in het restaurant wat aangeraden werd door de eigenaar van ons hotel. Het eten was niet heel bijzonder. Daarna vertrokken we lopend naar het festival. Zo kwamen we nog langs dingen die we niet gezien hadden. Het was een erg lange wandeling.

Het festival was nog erg rustig toen we er waren. VIP betekende een eigen ingang, sta-tafels, shotjes drinken en wc's die je met minder mensen hoefde te delen. En natuurlijk meer ruimte vlakbij het podium. De dj in het voorprogramma was niet zo goed en hij draaide wel 4 uur. Pfff saai!!! Het was wel mooi om zo aan het water te staan met uitzicht op Ohrid stad. De gebouwen waren mooi verlicht.

Daarna kwam Sanchez, hij was wel goed. Het was wel een vermoeinde dag en toen Corsten kwam was ik wel heel moe. Om half 4 zijn we weggegaan. Opzoek naar een taxi want het was zo lang wandelen. Wat heen en weer geloop van ons leverde geen taxi op. Dus besloten we maar te gaan lopen. Pffff we waren kapot en konden bijna niet meer lopen. Maar gelukkig waren we om half 5 weer in het hotel.

Liefs ons