Ohrid dag 2

Vandaag was onze tweede dag in Ohrid. We waren nog steeds niet bijgekomen van schok dat het hier zo toeristisch is. We besloten dat wij vandaag ook de toerist gingen uithangen maar dan wel de culturele. Gisteren hadden we van de eigenaar van ons hotelletje een kaart gehad van Ohrid. Op deze kaart stonden ook de grootste trekpleisters van Ohrid vermeld. Met de kaart in ons hand gingen we op pad.
Eigenlijk alle bezienswaardigheden bevonden zich in de oude stad die tegen een heuvel opgebouwd was. Dit hadden we gisteren al gezien dus hadden we onze wandelschoenen weer aangetrokken.
We zijn meteen naar het hoogste punt gelopen waar een oude kasteelruïne stond. Dan hadden we het ergste klimwerk er maar alvast opzitten. Op weg daar naartoe liepen we door de oude poort van de stad waar nog een stuk muur van overeind stond.

Helaas zijn we niet in één keer goedgelopen en kregen we er weer wat extra hoogtemeters bij. Uiteindelijk vonden we het juiste pad naar de ruïne. Helaas waren we daar weer niet de enige Nederlanders. De kasteelruïne en de bijbehorende torens zorgde wel voor een mooi uitzicht over de stad en het meer.

Vervolgens zijn we een stukje naar beneden gelopen waar zich een andere ruïne bevond. Dit was van de eerste scholen/universiteiten in de regio. Verder had hier ooit een basiliek gestaan. Van deze gebouwen stond er niets meer rechtop en waren alleen nog de opgegraven muren te zien. Ook hier waren op de grond nog mooie mozaïekfiguren te zien zoals we die ook in de ruïne van Hericlea hadden gezien in Bitola. Wat nog wel overeind stond was de kerk aldaar van St. Clement. Deze zag er van buiten nog heel mooi uit maar aan de binnenkant viel deze een beetje tegen. Tijdens ons verblijf hier in Macedonië hebben we veel kerken gezien en die hadden allemaal prachtige Byzantijnse schilderingen op het plafond. Dat was bij deze kerk niet het geval.

Hierna hebben we even wat gedronken omdat het vandaag weer erg warm was, zeker als de weg alleen maar omhoog loopt.

Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar de volgende kerk, die van St. Jovan Kaneo. Deze lag redelijk dicht bij onze vorige kerk maar dan iets lager en vlakbij het meer. We zijn gaan lopen en op een gegeven moment zagen we de kerk onder ons verschijnen. Dit zag er erg mooi uit met het meer op de achtergrond. Die geestelijken wisten wel waar ze hun kerk moesten bouwen. We besloten om deze kerk niet van binnen te bekijken. Voor elke kerk of andere bezienswaardigheid moet je namelijk entree betalen. Dit is niet zoveel maar als je zoveel dingen als ons bezocht hebt, tikt dat toch lekker aan.

We zijn vervolgens nog verder naar beneden gelopen en kwamen uit bij één van de strandjes die geen privé-eigendom waren. Dat was ook wel te merken. Het leek wel een mierenhoop van mensen, handdoeken en strandbedjes. Rustig aan het water liggen was er hier niet bij. Wij zijn dus doorgelopen en kwamen uit bij een steiger die een ons naar een ander stuk van de stad bracht. Op de reling waren plakkaten gemaakt van alle sterrenbeelden. Er stond bij dat je eveneens kon doen als je een muntje in het water gooide terwijl je het plakkaat van je eigensterrenbeeld aanraakte. Dit muntje bleef alleen niet lang in het meer liggen. Er was namelijk een groepje kinderen die alle muntjes aan het opduiken waren. Wij besloten hun niet aan extra zakgeld te helpen.

Aan het eind van de steiger kwamen we weer uit bij het wat toeristischere gedeelte van de stad met restaurantjes en barretjes. Op onze kaart stond dat hier ergens in de buurt een museum moest zijn waar de (Byzantijnze) iconen van Ohrid tentoongesteld stonden. Het vinden van dit museum ging alleen niet zo makkelijk als we dachten. Op de kaart stond alles aangegeven als een weg. In werkelijkheid konden dit ook kleine trapjes zijn of smalle steegjes.
We zagen op een. Gegeven moment ook een bord staan waar het museum op aangegeven werd met een pijl. Dit bleek het ook niet makkelijker te maken want er stond maar één bord zonder vervolg. We zijn naar boven gelopen, weer naar benden gelopen, weer naar boven gelopen en weer naar beneden. Wat een doolhof bleek Ohrid te zijn zeg, niet normaal. We wilden het eigenlijk opgeven maar besloten nog één poging te wagen. Het zweet stond intussen op ons rug en onze ogen prikten van de zweetdruppels die daar in druipte. We moesten weer een trap omhoog en waren helemaal kapot toen we boven waren. Op dat moment bevonden we ons bijna weer bij ons startpunt, de oude stadspoort. Gelukkig zagen we daar een kerkje dat vlakbij het museum zou moeten zijn maar zagen het museum nog steeds niet. We liepen maar even de binnenplaats van de kerk op en daar bleek ineens het museum te zitten!!
Uiteindelijk viel het museum ook een beetje tegen. Er hingen wel hele mooie stukken maar wel een beetje weinig. Ik denk dat we binnen tien minuten alweer buiten stonden.

Vanaf dat moment besloten we dat het mooi geweest was, genoeg geklommen. We zijn door het doolhof maar gaan lopen, geen idee waarheen, als het maar naar beneden was. We hebben nog een ijsje gehaald (ze hebben hier calippo met ijsthee smaak) in een heel klein winkeltje en plots kwamen we uit in de winkelstraat van Ohrid.

Omdat we vandaag zo bezig waren, hebben we de drukte van de toeristen een beetje vermeden. Dat was ons prima bevallen en daarom besloten we om niet iets in het centrum te gaan eten maar zijn langs het meer van de drukte weggelopen. Op een gegeven moment kwamen we uit bij en, voor Macedonische begrippen, trendy uitziend restaurantje. Door de hitte waren we al erg snel door ons water heen geraakt en op dit moment moesten we echt iets drinken. We besloten daar maar even te gaan zitten en bijkomen. Wel in de schaduw want we hadden wel even genoeg zon gehad vandaag.
We namen een fanta en een ijsthee en kregen dit geserveerd in een glas met verse schijfjes sinaasappel en citroen erin. Dat was op dat moment echt heerlijk. Daar waren we echt aan toe. We hebben er ook snel nog één besteld. Ondanks het vroege tijdstip (17:30 uur) besloten we hier ook meteen maar te gaan eten. Wel zo makkelijk. Het aanbod van eten week ook iets af van het eten wat we tot nu toe hadden gehad. Geen belachelijk grote stukken vlees zoals we de afgelopen week gehad hadden maar iets meer zoals we bij ons gewend zijn. Dat was ook wel eens een lekkere afwisseling. Wel namen we weer een toetje dat we hier bijna elke avond nemen, namelijk een banaan in een pannenkoek gewikkeld met chocoladesaus en slagroom. Dat kunnen we echt elke dag wel eten :-)

De terugweg naar onze kamer was nu ook een stuk rustiger als gisteren. Toen moesten we ons echt een weg banen door alle mensen die op weg waren naar de uitgaansgelegenheden. Geen last van dit keer en we konden nog rustig bij alle stalletjes kijken die de nodige prullaria aanbieden. Misschien hebben we hier nog wel iets voor jullie meegenomen :-)

Tijdens het typen van dit verslag zitten we lekker uit te rusten aan de rand van het zwembad bij onze verblijfplaats. We hebben besloten om onze badkleding maar droog te houden voor morgen. Dan gaan we namelijk echt even niets doen. We stappen in de auto en rijden naar een ander gedeelte aan het meer waar het een stuk rustiger moet zijn dan in Ohrid. We gaan dan werken aan de bruine tint aan onze huid want ondanks dat we al een week temperaturen hebben van boven de dertig graden, worden we door al onze tripjes nog niet bruin.

Liefs Jochem en Sanne